Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

arbores maritae

  • 1 maritus

    I marītus, a, um
    супружеский, брачный ( torus O); касающийся брака ( lex H)
    maritae domi или domūs L, Cens — жилища женатых людей, семейные дома
    II marītus, ī m.
    1) муж, супруг Pl, C, V etc.
    2) искатель руки, жених Prp, Tib, V
    3) pl. супруги Ap, Dig
    olens m. Hкозёл

    Латинско-русский словарь > maritus

  • 2 maritus

    [st1]1 [-] marītus, a, um: conjugal, nuptial; uni à la vigne. [st1]2 [-] marītus, i, m.: mari, époux, fiancé; le mâle (de l'animal).
    * * *
    [st1]1 [-] marītus, a, um: conjugal, nuptial; uni à la vigne. [st1]2 [-] marītus, i, m.: mari, époux, fiancé; le mâle (de l'animal).
    * * *
        Maritus, mariti, pen. prod. m. g. Un mari.
    \
        Maritus, de gallinaceo. Colum. Un coq.
    \
        Maritum esse. Cic. Estre marié.
    \
        Ignara puella mariti. Horat. Vierge.
    \
        Nouus maritus. Plaut. Un nouveau marié.
    \
        Maritae. Ouid. Mariees.
    \
        Maritae etiamnum arbores dicuntur. Plin. Arbres ausquelles on lie les vignes, et les fait on monter.
    \
        Maritae domus. Liu. Les maisons des gents mariez.
    \
        Fides marita. Propert. Loyaulté de mariage.
    \
        Foedus maritum. Ouid. Alliance de mariage.
    \
        Marita pecunia. Plaut. Qu'on donne en mariage.

    Dictionarium latinogallicum > maritus

  • 3 mariti

    1.
    mărītus, a, um, adj. [mas], of or belonging to marriage, matrimonial, conjugal, nuptial, marriage-.
    I.
    Adj. (so mostly poet.; not in Cic.).
    A.
    Lit.:

    facibus cessit maritis,

    to the nuptial torches, to wedlock, Prop. 4 (5), 11, 33:

    faces,

    Ov. H. 11, 101:

    foedus,

    the conjugal tie, id. P. 3, 1, 73:

    tori,

    id. H. 2, 41:

    sacra,

    Prop. 3, 20, 26 (4, 20, 16); Ov. H. 12, 87:

    Venus,

    wedded love, id. ib. 16, 283; cf.:

    fides,

    conjugal fidelity, Prop. 4 (5), 3, 11: lex, respecting marriage, a marriage-law (de maritandis ordinibus, Suet. Aug. 34), Hor. C. S. 20.—In prose:

    vagabatur per maritas domos dies noctesque,

    i. e. the houses of married people, Liv. 27, 31, 5 Drak.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of plants, wedded, i. e. tied up (cf. marito, II. B.):

    arbores,

    Cato, R. R. 32, 2; Col. 11, 2, 32:

    ulmo conjuncta marito (sc. vitis),

    Cat. 62, 54; Quint. 8, 3, 8:

    olivetum,

    Col. 3, 11, 3.—
    2.
    Impregnating, fertilizing (in postclass. poetry):

    fluctus (Nili),

    Avien. Perieg. 339: imbres, Pervigil. Ven. 4, 11.—
    II.
    Subst.
    A.
    mărītus, i, m., a married man, husband (freq. and class.; cf.

    conjux, vir): ditis damnosos maritos sub basilica quaerito,

    Plaut. Curc. 4, 1, 10:

    ut maritus sis quam optimae (mulieris),

    Cic. Inv. 1, 31, 52:

    sororis,

    id. Rab. Perd. 3, 8; Liv. 1, 57, 10; Quint. 6, 2, 14; 3, 11, 4; Suet. Caes. 43; 52; 81; Tac. A. 1, 5; Plin. Ep. 1, 14, 1; 2, 20, 2; Sen. Ben. 2, 18, 1; Just. 1, 7, 19; Val Max. 8, 2, 14; Gell. 1, 17 et saep.: insidian [p. 1115] iem somno maritorum, Cic. Cat. 1, 10, 26:

    quae major calumnia est quam venire imberbum adulescentem, bene valentem ac maritum,

    id. Dom. 14, 37; Liv. 36, 17, 8;

    opp. coelebs: seu maritum sive coelibem scortarier,

    Plaut. Merc. 5, 14, 58; id. Cas. 2, 4, 11 sq.; Quint. 5, 10, 26; Sen. Ep. 94, 8; Gell. 2, 15:

    bonus optandusque maritus,

    Juv. 6, 211:

    malus ingratusque maritus,

    id. 7, 169:

    mariti testamentum,

    Quint. 9, 2, 73:

    patrius,

    Verg. A. 3, 297:

    Phrygio servire marito,

    id. ib. 4, 103:

    unico gaudens mulier marito,

    Hor. C. 3, 14, 5:

    novus,

    a newly-married man, a young husband, Plaut. Cas. 5, 1, 6:

    intra quartum et vicesimum annum maritus,

    Plin. Ep. 7, 24, 3:

    recens,

    id. ib. 8, 23, 8:

    ut juveni primum virgo deducta marito,

    Tib. 3, 4, 31:

    lex Bithynorum, si quid mulier contrahat, maritum auctorem esse jubet,

    Gai. Inst. 1, 193:

    si maritus pro muliere se obligaverit,

    Ulp. Fragm. 11, 3:

    maritus lugendus decem mensibus,

    Plaut. Sent. 1, 21, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    A lover, suitor ( poet.), Prop. 2, 21 (3, 14), 10:

    aegram (Dido) nulli quondam flexere mariti,

    Verg. A. 4, 35.—
    2.
    Of animals:

    ol ens maritus,

    i. e. a he-goat, Hor. C. 1, 17, 7:

    quem pecori dixere maritum,

    Verg. G. 3, 125; so,

    gregum,

    Col. 7, 6, 4;

    of cocks,

    id. 8, 5 fin.; Juv. 3, 91.—
    3.
    In plur.: mă-rīti, ōrum, m., married people, man and wife (post-class.), Dig. 24, 1, 52 fin.:

    novi mariti,

    newly-married people, a young couple, App. M. 8, p. 201, 36.—
    III.
    mărīta, ae, f., a married woman, wife ( poet. and postclass.):

    marita,

    Hor. Epod. 8, 13:

    castae maritae,

    Ov. F. 2, 139; id. H. 12, 175; Inscr. Orell. 2665; Inscr. Fabr. 299 al.; and freq. on epitaphs.
    2.
    mărītus, i, v. 1. maritus, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > mariti

  • 4 maritus

    1.
    mărītus, a, um, adj. [mas], of or belonging to marriage, matrimonial, conjugal, nuptial, marriage-.
    I.
    Adj. (so mostly poet.; not in Cic.).
    A.
    Lit.:

    facibus cessit maritis,

    to the nuptial torches, to wedlock, Prop. 4 (5), 11, 33:

    faces,

    Ov. H. 11, 101:

    foedus,

    the conjugal tie, id. P. 3, 1, 73:

    tori,

    id. H. 2, 41:

    sacra,

    Prop. 3, 20, 26 (4, 20, 16); Ov. H. 12, 87:

    Venus,

    wedded love, id. ib. 16, 283; cf.:

    fides,

    conjugal fidelity, Prop. 4 (5), 3, 11: lex, respecting marriage, a marriage-law (de maritandis ordinibus, Suet. Aug. 34), Hor. C. S. 20.—In prose:

    vagabatur per maritas domos dies noctesque,

    i. e. the houses of married people, Liv. 27, 31, 5 Drak.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of plants, wedded, i. e. tied up (cf. marito, II. B.):

    arbores,

    Cato, R. R. 32, 2; Col. 11, 2, 32:

    ulmo conjuncta marito (sc. vitis),

    Cat. 62, 54; Quint. 8, 3, 8:

    olivetum,

    Col. 3, 11, 3.—
    2.
    Impregnating, fertilizing (in postclass. poetry):

    fluctus (Nili),

    Avien. Perieg. 339: imbres, Pervigil. Ven. 4, 11.—
    II.
    Subst.
    A.
    mărītus, i, m., a married man, husband (freq. and class.; cf.

    conjux, vir): ditis damnosos maritos sub basilica quaerito,

    Plaut. Curc. 4, 1, 10:

    ut maritus sis quam optimae (mulieris),

    Cic. Inv. 1, 31, 52:

    sororis,

    id. Rab. Perd. 3, 8; Liv. 1, 57, 10; Quint. 6, 2, 14; 3, 11, 4; Suet. Caes. 43; 52; 81; Tac. A. 1, 5; Plin. Ep. 1, 14, 1; 2, 20, 2; Sen. Ben. 2, 18, 1; Just. 1, 7, 19; Val Max. 8, 2, 14; Gell. 1, 17 et saep.: insidian [p. 1115] iem somno maritorum, Cic. Cat. 1, 10, 26:

    quae major calumnia est quam venire imberbum adulescentem, bene valentem ac maritum,

    id. Dom. 14, 37; Liv. 36, 17, 8;

    opp. coelebs: seu maritum sive coelibem scortarier,

    Plaut. Merc. 5, 14, 58; id. Cas. 2, 4, 11 sq.; Quint. 5, 10, 26; Sen. Ep. 94, 8; Gell. 2, 15:

    bonus optandusque maritus,

    Juv. 6, 211:

    malus ingratusque maritus,

    id. 7, 169:

    mariti testamentum,

    Quint. 9, 2, 73:

    patrius,

    Verg. A. 3, 297:

    Phrygio servire marito,

    id. ib. 4, 103:

    unico gaudens mulier marito,

    Hor. C. 3, 14, 5:

    novus,

    a newly-married man, a young husband, Plaut. Cas. 5, 1, 6:

    intra quartum et vicesimum annum maritus,

    Plin. Ep. 7, 24, 3:

    recens,

    id. ib. 8, 23, 8:

    ut juveni primum virgo deducta marito,

    Tib. 3, 4, 31:

    lex Bithynorum, si quid mulier contrahat, maritum auctorem esse jubet,

    Gai. Inst. 1, 193:

    si maritus pro muliere se obligaverit,

    Ulp. Fragm. 11, 3:

    maritus lugendus decem mensibus,

    Plaut. Sent. 1, 21, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    A lover, suitor ( poet.), Prop. 2, 21 (3, 14), 10:

    aegram (Dido) nulli quondam flexere mariti,

    Verg. A. 4, 35.—
    2.
    Of animals:

    ol ens maritus,

    i. e. a he-goat, Hor. C. 1, 17, 7:

    quem pecori dixere maritum,

    Verg. G. 3, 125; so,

    gregum,

    Col. 7, 6, 4;

    of cocks,

    id. 8, 5 fin.; Juv. 3, 91.—
    3.
    In plur.: mă-rīti, ōrum, m., married people, man and wife (post-class.), Dig. 24, 1, 52 fin.:

    novi mariti,

    newly-married people, a young couple, App. M. 8, p. 201, 36.—
    III.
    mărīta, ae, f., a married woman, wife ( poet. and postclass.):

    marita,

    Hor. Epod. 8, 13:

    castae maritae,

    Ov. F. 2, 139; id. H. 12, 175; Inscr. Orell. 2665; Inscr. Fabr. 299 al.; and freq. on epitaphs.
    2.
    mărītus, i, v. 1. maritus, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > maritus

См. также в других словарях:

  • arbre — Arbre, m. penac. Signifie en general toute plante de grosses racines, gros tronc escorçu, eslevée en fueillu et escorçu branchage, Arbor, dont il est fait par Methatese. Arbre franc, est le contraire de sauvage, comme si l on disoit apprivoisé,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»